Wygląd:
Płyn
Kształt:
Kształt naczynia
Rozmiar:
Butelka o pojemności 0,5 litra, beczka o pojemności 30 litrów
Barwa:
Mętna miodowa
Konsystencja:
Płyn
Smak:
Smak lekkiej goryczki, słodko-gorzki; zapach chmielu i miodu
Tradycja:
Sposoby produkcji piw są różne. Dawniej, kiedy browary nie były tak powszechne, piwa wykonywało się domowym sposobem. Bardzo popularne były np. podpiwki – napoje bezalkoholowe robione właśnie w domach. Dużo wcześniej robiono również piwa alkoholowe. Przepisy te znane są od wieków. Lucyna Ćwierczakiewiczowa w książce Jedyne praktyczne przepisy wydanej w 1885 roku podaje dwie receptury na zrobienie piwa: wyborne domowe łatwe do robienia piwo oraz piwo szlacheckie i jałowcowe. Oba przepisy umożliwiały wykonanie piwa w warunkach domowych.
Autorka wspomnianej książki pisze m.in.: (…) biorąc słód żytni, jęczmienny mąkę razową, wodę wszystko zaparzyć i wstawić do miejsca ciepłego. Osobno wziąć mąkę gryczaną i drożdże, zrobić zaczyn i po kilku godzinach wlać do zrobionego wcześniej słodu. Przecedzić przez sito i wlewać do butelek. Zakorkować i zanieść do piwnicy do leżakowania. Piwo to jest lekkie i chłodzące, musuje jak szampan, i kilka tygodni daje się przechowywać. Receptura piwa miodowego oparta jest na doświadczeniach śląskich pszczelarzy. Od wieków tradycje pszczelarskie na naszym terenie były bardzo dobrze rozwinięte. W większości gospodarstw znajdowały się pasieki, w których pozyskiwano miód dla celów domowych. Popłuczyny uzyskiwane z mycia urządzeń pszczelarskich i resztek wosku zawierające spore ilości miodu wykorzystywano do produkcji piw miodowych. Przygotowanie tego napoju nie jest skomplikowane.
Piwo jest trunkiem znanym od co najmniej 7 tysięcy lat, a jego produkcja prawnie usankcjonowana miała już miejsce w Kodeksie Hammurabiego (§111 – zakazujący piwowarom fałszowania piwa). Istnieje wiele jego lokalnych wariantów, a jednym z nich jest piwo miodowe. Zgodnie z wielowiekową tradycją pszczelarską, żywo przejawiającą się w tym regionie oraz w oparciu o doświadczenia śląskich pszczelarzy warzy się piwo miodowe. W książce Teofila Ciesielskiego (1846-1916) Sztuka przerabiania miodu i owoców na napoje (s. 40-42), znajdziemy szczegółowy opis produkcji tego miodowego trunku. Ewa Kwapisz w publikacji Wyrób wina i piwa domowego moim hobby pisze: Już sześć tysięcy lat temu Sumerowie na glinianych tabliczkach opisali, jak wytwarza się piwo. Napój ten był znany w starożytnym Egipcie. W czasach panowania Rzymian piwo nazywano „winem z jęczmienia”.
W Polsce piwo było ulubionym napojem Piastów. Gall Anonim w swoich kronikach pisał: „Goście Piasta obficie zapijali jedzenie beczułką dobrze sfermentowanego piwa, którego ciągle ubywało”. Jan Długosz pisał natomiast: „ma naród Polski napój warzony z pszenicy, chmielu i wody, po polsku piwem zwany. Nie ma nadeń lepszego dla pokrzepienia ciała”. Piwo warzone w domach to nie nowość, lecz powrót do korzeni, do tradycji słowiańskich, europejskich.
Piwo miodowe zostało wpisane na listę produktów tradycyjnych 30 października 2007 r. w kategorii Napoje w woj. opolskim.
