Wygląd:
Ciemnożółta ciecz.
Kształt:
W zależności od kształtu naczynia.
Rozmiar:
Opakowania – 0,5 l, 1 l, 3 l, 5 l.
Barwa:
Ciemnożółta z odcieniem bursztynowym, jednolita w całej masie.
Konsystencja:
Gęsty płyn, klarowny w całej masie, bez osadu i zanieczyszczeń. W dotyku tłusta (aksamitna) ciecz.
Smak:
Charakterystyczny dla oleju rzepakowego surowego. Wyraźny, przyjemny, aromatyczny, łagodny, bez obcych posmaków oraz obcych zapachów.
Tradycja:
Płaskowyż Głubczycki znajduje się w południowo-zachodniej części Polski, u podnóża Gór Opawskich i wylotu Bramy Morawskiej. Obecnie administracyjnie znaczną część płaskowyżu obejmuje powiat głubczycki. Występujące na tych terenach żyzne gleby, sprzyjający klimat i korzystne położenie geograficzne leżą u podstaw wczesnego osadnictwa. Najstarsza wzmianka o wytłaczarni oleju pochodzi z 1448 roku i dotyczy Głubczyc. W tym roku książę głubczycki Jan Pobożny wykupił między innymi wytłaczarnię oleju, którą wyburzono, a na uzyskanym placu wzniesiono zabudowania klasztoru i kościoła o.o. franciszkanów.
Wytłaczarnie oleju organizowane były w różny sposób. Większe stanowiły samodzielne założenia, mniejsze zorganizowane były przy istniejących młynach, jeszcze inne znajdowały się w zagrodach wiejskich. W większości przypadków zaspokajały one lokalne potrzeby. Do końca XIX wieku tłoczono głównie olej lniany. Len na terenie powiatu głubczyckiego uprawiano powszechnie, ponieważ dostarczał surowca olejarzom i tkaczom. Stąd Głubczyce i okoliczne miejscowości do XIX w. były dużymi ośrodkami tkackimi płótna lnianego, co miało duży wpływ na rozwój olejarstwa na tym terenie. Wytłaczarnie olejów różniły się wielkością, lecz łączyła je technika tłoczenia oleju na zimno. W połowie wieku XX na terenie powiatu głubczyckiego upowszechniła się uprawa nowej rośliny oleistej – rzepaku, która szybko wyparła uprawę lnu.
Olej produkowany jest metodą tłoczenia na zimno, w wyniku czego zachowane zostają wszystkie witaminy i lecytyny. Jest naturalnym źródłem kwasów tłuszczowych NNKT w optymalnej proporcji kwasów Omega-6, Omega-3 i Omega-9.
Produkt wpisany na został na listę produktów tradycyjnych 14 kwietnia 2011 r. w kategorii Oleje i tłuszcze w woj. opolskim.
